La douce France – 5

Met dit beeld van de kust van Île d’Oléron beginnen we ons bezoek aan het eiland dat, net als Île de Ré, verbonden is met het vaste land door een (ditmaal tol-vrije) brug.

Door te klikken op alle foto’s die volgen,
kan je de beelden in groot formaat bekijken.

Het eerste plaatsje dat we bezoeken is Le Chateau-d’Oléron. Hier houden we het bij een bezoek aan het erg kleurrijke haventje. Langs de verschillende kades zien we kleurrijke huisjes waar diverse kunstenaars hun atelier hebben in ondergebracht. Verder zijn er ook een paar die als drank- en eetgelegenheid zijn ingericht. Het geheel resulteert in een op een regenboog gelijkende verzameling van houten optrekjes.

Te midden van deze explosie van kleuren bevindt zich een klein fort waar een kunstenaar metalen sculpturen vervaardigd waarvan sommigen het fort sieren.

• 

• 

• 

Île d’Oleron is één van de plekken waar men zich te goed kan doen aan oesters en mosselen. Wij hadden een leuk en gezellig stekje gevonden in één van de paalwoningen bij de haven.

• 

• 

• 

We verlaten de kleurrijke nederzetting echter zonder tijd vrij te kunnen maken voor het eigenlijke stadscentrum. We zetten koers naar Boyardville van waaruit de excursieboten naar Fort Boyard vertrekken. We nemen eerst een kijkje bij de havengeul waar een geduldige visser zijn geluk zoekt.

• 

• 

---

Fort Boyard

De Franse koning Louis XIV vroeg de beroemde Franse fortenbouwer Vauban dan ook om in de zee, iets uit de kust, een versterkt fort aan te leggen. Vauban zou hierop hebben gereageerd met zijn beroemde uitspraak: ‘Sire het is makkelijker om met je tanden de maan te grijpen, dan op deze plaats een dergelijk fort te bouwen!’. Na een Britse aanval op het Île-d’Aix in het jaar 1757 werd er ondanks alle moeilijkheden toch begonnen aan de bouw van een fort op deze locatie. Door vele logistieke en bouwkundige problemen werd de bouw van Fort Boyard pas in het jaar 1857 afgerond, bijna honderd jaar nadat men was begonnen met de bouw van dit fort. Op het moment dat Fort Boyard eindelijk in gebruik kon worden genomen, was het eigenlijk al overbodig geworden. Wel werd het fort na 1871 nog enige tijd gebruikt als militaire gevangenis, voordat het werd verlaten.

Bezoek Fort Boyard

---

We zetten onze rit over het eiland verder naar het meest noordelijke punt van het Eiland waar de Phare de Chassiron de schepen veilig rond de kaap voert. Je kan de vuurtoren bezoeken, voor de lezers voorzie ik graag de link naar de website.

Vlakbij de vuurtoren zien we een voorbeeld van een “Ecluse” (een sluis). Neen, niet voor de scheepvaart maar om te vissen ! Deze U-vormige stenen boog, voorzien van instroomopeningen, komt bij hoog tij onder water te liggen. De schotten in de openingen beletten dat bij laag tij het water kan wegstromen, zodat de vissen die door de stenen “U” ingevangen werden, in leven blijven. Op deze manier wordt hier nu nog steeds op diverse plekken langs de kust gevist.

Persoonlijk werd ik het meest getroffen door de schoonheid van de kustlijn hier. De rotsige zeebodem die vrij komt bij laag water laat interessante patronen zien. De combinatie van de azuurblauwe hemel, de witte wolkenformaties, de goudbruine rotsen en het groene wier vormt een streling voor het oog.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Met een blik op de brug die Île d’Oléron met het vaste land verbindt, sluiten we deze reeks af. In de zesde en laatste aflevering zullen we een bezoek brengen aan “Les carrelets“. Neen dit is géén dorp… wat het dan wel is, ontdek je volgende keer.

---

Bedankt voor uw bezoek en de getoonde belangstelling.