Na de maffe escapades van gisteren keer ik maar al te graag terug naar het meer “serieuze” werk waar ik me trouwens ook stukken beter bij voel.
Al spelen paddenstoelen voor de zoveelste keer terug de hoofdrol, zullen dit mogelijks de laatste exemplaren zijn die ik dit jaar op foto vastleg.
Al deze schoonheden wist ik te strikken in een klein stukje natuur langs de snelweg Antwerpen – Brussel. Het gebied is erg bekend bij mountainbikers maar ondanks dat bleven deze schoonheden wel overeind.
Fier priemen ze met hun hoeden boven het bladerendek uit en zorgen ze door het verspreiden van hun sporen voor het nageslacht. Weldra zal de eerste nachtvorst een einde maken aan deze mooie verschijningen. Vanaf dan speelt hun verborgen leven zich enkel nog ondergronds of in het binnenst van het rottende hout af. Volgend jaar, als het weer herfst wordt, zullen ze ons weer terug met verstomming slaan.
Dit laatste exemplaar geraakte, met heel veel moeite trouwens, nog net door de censuur heen…. (er is echt niks aan bewerkt hoor!)
Nog een woordje van dank aan alle kijkers, lezers en volgers die telkens opnieuw en met duidelijke interesse hier hun blijken van waardering tonen.
Bedankt lieve mensen,
zonder jullie was dit alles nooit tot stand gekomen.
